- Svæðin
- Skaftafell
- Jökulsárlón / Hornafjörður
- Jökulsárgljúfur
- Ódáðahraun / Krepputunga
- Snæfell / Lónsöræfi
- Laki / Eldgjá / Langisjór
- Nýidalur / Vonarskarð / Tungnaáröræfi
- Vatnajökull | Hörfandi jöklar
- Skipuleggja heimsókn
- Fræðsla
- Stjórnsýsla
Vatnajökull liggur að hluta yfir gosbeltinu og jökullinn hylur sjö megineldstöðvar að miklu eða öllu leyti, þar á meðal fjórar af þekktustu og virkustu eldstöðvum landsins, Grímsvötn, Bárðarbungu, Kverkfjöll og Öræfajökul. Jökullinn hefur mikil áhrif á gos úr þessum eldstöðvum og jarðmyndanir sem þau skilja eftir sig. Eldgos undir jökli eru með mikla sprengivirkni vegna snertingar gosefnanna við vatn og ís. Sundruð gosefnin límast fljótt saman í þursaberg eða móberg fyrir tilverknað hita og raka á gosstaðnum. Móbergsfjöll og hryggir eru jarðmyndanir sem einkenna gosbeltið á Íslandi en eru sjaldgæfar annars staðar í heiminum. Í Gjálpargosinu í Vatnajökli árið 1996 myndaðist 7 km langur móbergshryggur sem nú er hulinn ís. Stærstur hluti móbergsmyndunarinnar á Íslandi varð til á kuldaskeiðum ísaldar þegar þykkur jökull lá yfir landinu.
Vatn sem stíflast upp þegar jökulísinn bráðnar við eldgos getur valdið kraftmiklum jökulhlaupum sem skapa hættu í nærliggjandi byggð. Eldgos og jökulhlaup frá bröttum eldfjöllum sem hulin eru jökli eins og Öræfajökull geta leitt til óstöðugleika í sjálfum jöklinum þannig að hluti hans fellur niður hlíðina eins og skriða og staðnæmist ekki fyrr en á jafnsléttu. Greinileg ummerki slíkra hamfara af völdum eldgosa árin 1362 og 1727 er að finna undir Öræfajökli.
Landslag undir Vatnajökli. Heimild: Jöklahópur Jarðvísindastofnunar Háskólans, Björnsson (2009).
Gjálpargosið 1996. Ljósmynd: Magnús Tumi Guðmundsson.
Hlaupfarvegur úr Grímsvötnum, 7. nóvember 1996. Ljósmynd: Oddur Sigurðsson.
Gengið niður í Grímsvötn, ári eftir eldgosið 2011. Ljósmynd: Hrafnhildur Hannesdóttir, 6. júní 2012.
Rannsóknavinna í Grímsvötnum, ári eftir eldgosið 2011. Ljósmynd: Hrafnhildur Hannesdóttir, 8. júní 2012.